Η πρώτη εμφάνιση του Τζώνυ και της Τσεπίνα – Στον Εικονογραφημένο Μικρό Ήρωα του`68

Μέσα από μια επίπονη διαδικασία, αυτή της σάρωσης παλιών τευχών κόμικς, βρίσκονται πολλές φορές γρίφοι, οι οποίοι όμως αποτελούν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για έρευνα.

Πριν μερικές μέρες, ψηφιοποιούσα ορισμένα τεύχη της έκδοσης του Μικρού Ήρωα, στην εκδοχή την εικονογραφημένη του 1968. Κάπως έτσι, μου προέκυψε μια εκ νέου γνωριμία με τον κ. Antonio Terenghi και ένα μέρος της δουλειάς του.

Ο Ιταλός σχεδιαστής, χαρακτήρες του οποίου φιλοξενήθηκαν κυρίως στα Σεραφίνο και Τιραμόλα του κ. Καμπανά(στην χώρα μας), έγινε γνωστός στο Ελληνικό κοινό από τέσσερεις δουλειές του. Τον Καριμπού, το ινδιανάκι με το πολύ σκληρό κεφάλι, τον Πόλντο και το γιό του Πολντίνο,  τον δαιμόνιο δημοσιογράφο Τέντυ και τον Τζώνυ με το ομιλούν τζιπάκι του, την Τσεπίνα. Αυτοί οι δύο τελευταίοι χαρακτήρες, είναι και το σημερινό εύρημα.

Η πρώτη τους λοιπόν εμφάνιση στην χώρα μας, είναι αυτή στον Μικρό Ήρωα εκείνης της περιόδου(1968), των πολλών πειραμάτων του κ. Στέλιου Ανεμοδουρά. Μια έκδοση που οδήγησε σε μια πολύ επιτυχημένη γενιά εικονογραφημένων, τα οποία ακολούθησαν στα τέλη του 1969 και για τα οποία έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά.

Ο γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου του 1921 Antonio Terenghi, είχε σχεδιάσει τους δύο αυτούς χαρακτήρες το 1952, όταν βρισκόταν κάτω από την εκδοτική σκέπη της εταιρείας Alpe. Στην γειτονική χώρα, όλοι οι χαρακτήρες, που δημιούργησε ο Terenghi, συγκαταλέγονται ανάμεσα στους δημοφιλέστερους όλων των εποχών. Η απλή, παιδική καθαρά γραμμή του, καθαρή και με πολλές καμπύλες, έδωσε μια φρέσκια πρόταση στους αναγνώστες.

Στο τεύχος 13 του Μικρού Ήρωα, εν έτει 1968, έρχεται ο Τζώνυ με την Τσεπίνα, σε μια ιστορία με τίτλο «Το αυτοκίνητο φάντασμα». Επειδή έχω ένα κενό μεταξύ των τευχών 10 – 12, δεν θα πω με σιγουριά ότι ήταν και η τελευταία φορά, που τον είδαμε στις σελίδες αυτού του περιοδικού. Πιθανόν να έγινε έτσι, αλλά ας κρατάμε μια επιφύλαξη. Αν συνέβη αυτό πάντως, ο Τζώνυ και η Τσεπίνα δεν μας έλειψαν για πολύ, αφού ο κ. Καμπανάς τους φιλοξένησε κατά κόρον, στα Σεραφίνο(ένα μόλις χρόνο μετά), αλλά και Τιραμόλα.

Αναρτήθηκε από τον/την Corto