Το θεολογικό επιχείρημα .

Η μαγική και θεολογική λογική συμφωνούν ότι, το αίτιο εμπεριέχει και το αποτέλεσμα. Το θεολογικό επιχείρημα υποστηρίζει, ότι η ύπαρξη του θεού, αποδεικνύεται, από το γεγονός της οργάνωσης της φύσης, «the argument from disign» (1) που λένε κι οι Εγγλέζοι. Το να προεικάζει όμως κάνεις, την ύπαρξη κάποιου άγνωστου αιτίου, ορμώμενος από κάποιο αποτέλεσμα που υποτίθεται ότι ενυπάρχει μέσα σε αυτό το αίτιο, (2) φανερώνει την χρήση μιας λογικής, που δεν είναι τίποτα άλλο, από μια υπόθεση ενός αιτίου που δεν ταιριάζει με το αποτέλεσμα. Όταν ήρθα από τον πλανήτη Ντακ, παρατηρούσα την φύση στην γη και βρήκα ένα ίχνος ποδιού στην άμμο. Δεν μπορούσα να ισχυριστώ, ότι αυτό το αποτύπωμα στην άμμο έγινε τυχαία ή από μόνο του. Παρατηρώντας αυτό το ίχνος, συμπέρανα, ότι πρέπει να υπάρχει ένα αίτιο για την ύπαρξή του. Το αίτιο αυτό, είναι το ανθρώπινο βήμα. Στο θεολογικό επιχείρημα, το μόνο πράγμα που είναι ορατό, είναι η φύση, το ίχνος δηλαδή. Όσο κι αν την παρατηρώ, μέσα από αυτή την σχολαστική παρατήρηση, δεν μπορώ να συμπεράνω τίποτα για τις ιδιότητες του δημιουργού και αν επιδιώξω να του προσδώσω ιδιότητες, τότε η προσέγγιση είναι καθαρά μαγική γιατί προκαλείται από ένα αίτιο αταίριαστο με το αποτέλεσμα. Για τις ξανθές που δεν καταλαβαίνουν την διαφορά των παραπάνω, είναι φανερό, ότι στην πρώτη περίπτωση, μπορώ με σιγουριά να συσχετίσω και ακόμα να υποθέσω, ότι κάποιο από τα όντα που είδα εκεί τριγύρω και τα έχω παρατηρήσει, πέρασε από το αμμώδες μέρος και ήταν η αιτία της δημιουργίας του ίχνους στην άμμο. Σαν παρατηρητής γνωρίζω ότι αυτά τα όντα βαδίζουν και τι είδους ίχνος αφήνουν πάνω στην άμμο και μπορώ να το αποδείξω κάθε στιγμή, επειδή το αίτιο είναι γνωστό και εμπεριέχει το αποτέλεσμα. (1). Το επιχείρημα προκύπτει από τον σχεδιασμό. (2). Η φύση εμπεριέχει τον θεό.