Το σύνδρομο της AMSTEL

Μπύρα. Για να τραβάτε τις γκόμενες με τη βαρύτητα.

Το να μιλήσω εγώ για την μπύρα είναι σαν να βάζεις ένα πρεζάκι να σου εξηγήσει τους 5μιση τρόπους με τους οποίους το κρακ ωφελεί τα νηπιαγωγεία του δήμου Καλαμαριάς - θα ακούσεις τα καλύτερα και θα βλέπεις τα μάτια του αφηγητή να γουρλώνουν από θαυμασμό.

Αυτό που με διαφοροποιεί όμως από το αγαπητό πρεζόνι είναι πως εγώ ανέβηκα μπουσουλώντας στις βουνίσιες κορυφές του Θιβέτ και μαζί με τον Brad Pitt βοηθούσαμε γριούλες να περάσουν απέναντι στις λεωφόρους των βουδιστικών μοναστηριών.

Με λίγα λόγια, εγώ έχω δίκιο - οπότε πάρτε τηλέφωνο τον αγαπημένο σας τατουατζή, γιατί αυτό το post θα θελήσετε να το τυπώσετε στο κούτελό σας.


Τι δεν είναι η μπύρα.

Πριν μπούμε σε ψαγμένες λεπτομέρειες σχετικά με τον χυμό του κριθαριού θέλω να ξεκαθαρίσω μια βασική λεπτομέρεια: Το κρύο εμφιαλωμένο κάτουρο (υπό την εμπορική ονομασία "Amstel") που βοηθάει τους οικοδόμους να ξεχνάνε για λίγο τη χοντρή γυναίκα τους, δεν είναι μπύρα.

Το ίδιο ισχύει και για την Heineken που εμφιαλώνεται σε πράσινο μπουκάλι και με πολύ ευφάνταστο τρόπο παραγγέλνεται ως "μια πράσινη".

Τώρα, ξέρω πως πολλοί θα διαφωνήσετε με αυτό που γράφω, αλλά εσείς είσαστε που πληρώσατε 7 ευρώ την Carib στο Super Paradise της Μυκόνου. Κοιτάξτε στον καθρέφτη και βαθιά μέσα στα μάτια σας. Είσαστε περήφανοι για τον εαυτό σας? (Γείρε στον στιβαρό μου ώμο και κλάψε για λίγο...)

Φωνή μέσου αναγνώστη: "Σιγά ρε ψαγμένε φίλε, δεν λες και ευχαριστώ που είχατε και Amstel στο χωριό σου".

" Ευχαριστώ που είχαμε και Amstel στο χωριό μου". Τώρα που το είπα ικανοποιήθηκες;

Δεν διαφωνώ πως το ότι κάποτε ήπια Heineken ήταν αυτό που με εισήγαγε στον θαυμαστό κόσμο της μπύρας, αλλά τέτοιου είδους μπύρες είναι σαν τον φραπέ: Όταν είσαι δευτέρα γυμνασίου και τριγυρνάς στους διαδρόμους της τριήμερης με το γλυκο-με-γάλα στο χέρι και αισθάνεσαι "και γαμώ τους μάγκες" επειδή πίνεις φραπέ, το καταλαβαίνω.

Αλλά όταν είσαι 20 χρονών γάιδαρος και παραγγέλνεις φραπέ (στιγμιαίο fucking coffee) σε μια καφετέρια που πλήρωσε 5 χιλιάρικα ευρώ για να σου έχει γυαλιστερή μηχανή παραγωγής espresso, τότε είναι σαν να σου δίνω Βίκο νεράκι και εσύ να πίνεις από το καζανάκι - δεν θα πάθεις και τίποτε αλλά αντιγράφεις τις αγαπημένες συνήθειες του κατοικιδίου σου.

Εντάξει, ξέρω ότι υπερβάλλω, αλλά είναι αλήθεια πως οι κλασσικές μπύρες του περίπτερου δεν είναι αντιπροσωπευτικές του πραγματικού χαρακτήρα της μπύρας - αντιθέτως, στην καλύτερη περίπτωση είναι ένα μέτριας-γεύσης νερό με αλκοόλ. Σύμφωνοι με αυτό; Ok then, ας συνεχίσουμε.


Τι ρόλο βαράει;


Η μπύρα είναι το ποτό που συνδέει την υποκουλτούρα με την υπερκουλτούρα.

Μπορεί ο ψαγμένος hipster της γειτονιάς σας να πίνει μόνο μοναστηριακές μπύρες περιορισμένης παραγωγής με εχυλίσματα από κομποσκοίνι Βέλγου αρχιερέα αλλά όταν θα παίζει beach volley στην παραλία της Κατερίνης (είναι κατα βάθος χωριατόπαιδο) δεν θα πει κανένα όχι σε μια παγωμένη Kaiser (μπύρα που βρίσκεις στα Flocafe).

Αντίστοιχα, ο άπλυτος μεταλάς συμμαθητής σας από το λύκειο, που τώρα είναι αιώνιος φοιτητής θεολογίας, μπορεί να μην έχει συνήθως λεφτά για να πιει Τσέχικη τελειότητα (βλέπε Krusovice) αλλά όταν του την κεράσετε θα την εκτιμήσει περισσότερο από την Amstel.

Βρείτε μου άλλο ποτό που το κάνει αυτό.

Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως τα γαμάτα ποτά έχουν και γαμάτες διαφημίσεις. Π.χ. το Johnnie Walker είναι ψιλο-ξενέρωτο, οπότε το πιο ενδιαφέρον που μπορούσαν να σκεφτούν είναι ένας τυπάς που περπατάει (Τζονυ... Walker.... αν το πιάσατε...). Πω, πω, συγκινήθηκα! Όταν περνάς κοινωνικό μήνυμα μέσα από διαφημίσεις εθιστικών ουσιών πρέπει να είσαι πολύ ψαγμένος, ε;

Η απάντηση είναι: ΟΧΙ.

Τώρα μάλιστα! Αυτές είναι διαφημίσεις και όλως τυχαίως από μια υπεργαμάτη μπύρα, την Guiness.

Τι είναι;

Προφανώς (αλλά και μεταφανώς) η μπύρα δεν είναι ξεκάθαρα "ποτό". Είναι περισσότερο "αλκοολούχος χυμός", κάτι σαν το Gordon's Space αλλά για άντρες. Κάτι σαν ένα μη-ξενέρωτο κρασί.

Φτιάχνεται πάντως από νερό, βύνη και λυκίσκο ως κύρια συστατικά, αν και μικρές διαφορές στον τρόπο παρασκευής, ωρίμανσης και σε προσθήκες άλλων συστατικών δημιουργούν τα πολυάριθμα διαφορετικά είδη μπύρας.

Trivia: Η μπύρα είναι το τρίτο πιο δημοφιλές ποτό παγκοσμίως, μετά το νερό και το τσάι.

Η μπύρα εμφανίζεται σε κείμενα από το 10.000 προ Χριστού, οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν είναι καινούρια ανακάλυψη.

Τα τελευταία χρόνια παράγεται κυρίως στην Γερμανία, στο Βέλγιο, την Τσεχία και την Αγγλία, αν και η Αμερική με τις αμέτρητες μικροζυθοποιείες της είναι μια ανερχόμενη δύναμη.

Το θέμα με την μπύρα είναι πως για πολλά χρόνια ήταν υποτιμημένη από τους "ψαγμένους" γευσιγνώστες - αντιθέτως, το κρασί είχε την τύχη να απολαμβάνει μια δόξα για τα υποτιθέμενα αρώματα του και τους συνδυασμούς του με φαγητά. Εγώ από την πλευρά μου, έβρισκα πάντα το κρασί σαν έναν άνοστο και ξινό χυμό σταφύλι - νομίζω πως δεν είχα άδικο και όλη η αντίληψη για την "ωραία" γεύση του κρασιού πιστεύω πως είναι μια προπαγάνδα των Γάλλων παραγωγών.

Η μπύρα από την άλλη, έχει πραγματικά μια τεράστια παλέτα από μυρωδιές και γεύσεις, από υφές και χρώματα. Είναι ένα ποτό που μπορεί να έχει 1% αλκοόλ ή και 50% (σε πολύ ακραίες περιπτώσεις). Να μην μιλήσω για το πόσο άψογα μπορεί να συνδυαστεί με κάθε φαγητό. Τα είδη της μπύρας είναι πραγματικά αμέτρητα - άρα και οι επιλογές του καταναλωτή.

Όσο για την τιμή, μπορείς να απολαύσεις μια πάρα πολύ καλή μπύρα με 8-10 ευρώ - αν θέλεις ποσότητα από την άλλη, μπορείς να πάρεις την φθηνή ξανθιά και να γίνεις ντίρλα με λίτρα απ' αυτή. Επιλογές, επιλογές, επιλογές...

Πάει με φαί;

Όχι απλά πάει, αλλά είναι φτιαγμένη για να συνδυάζεται με φαϊ.

Καλύτερη λύση από όλες: Μια βραδιά με γερμανική βαρελίσια μπύρα με τη συνοδεία ποικιλίας από γερμανικά λουκάνικα.

Αυτό μου έρχεται στο μυαλό όταν ονειρεύομαι την τέλεια βραδινή έξοδο - και δεν είναι τυχαίο.

Το μόνο πρόβλημα είναι πως αυτή η συνήθεια (το να τρως μαζί με την μπύρα) οδηγεί σε μπυροκοιλιά - η οποία θεωρώ ότι προκαλείται περισσότερο από τα συνοδευτικά φαγητά παρά από την μπύρα. Οπότε προσοχή στις υπερβολές.

Ψαγμένες λεπτομέρειες.

Δεν θα προσπαθήσω να αναλύσω τα είδη της μπύρας και τα σχετικά σε αυτό το post - το θέμα είναι μεγάλο αλλά ούτως η άλλως μπορείτε να βρείτε τα πάντα με μια αναζήτηση.

Σε γενικές γραμμές όμως, προτιμήστε γερμανικές ξανθιές μπύρες για απολαυστικό ξεδίψασμα αφού είναι ευκολόπιοτες και δροσιστικές, φτιαγμένες για να πίνονται σε ποσότητα. Δοκιμάστε την Krombacher.

Για πιο ενδιαφέρουσες αλλά και πιο πικρές, ρίξτε μια ματιά σε Τσέχικες ξανθιές, όπως η Krusovice, η Budweiser Budvar και η Pilsener Urquell.

Για "καβουρδισμένη" γεύση δοκιμάστε μια μαύρη μπύρα, με χαρακτηριστική την πασίγνωστη Guiness, η μια τσέχικη μαύρη για περισσότερο "τσίμπημα" στη γλώσσα.

Για φρουτώδεις γεύσεις και πιο γεμάτο σώμα, παραγγείλετε μια σταρένια μπύρα (Weiss bier) όπως η Franziskaner.

Για να πάθετε πλάκα με το τι γεύση μπορεί να έχει μια μπύρα, πιείτε την Hardcore της BrewDog, που μοιάζει περισσότερο με λικέρ παρά με μπύρα.

Μα πάνω απ' όλα, δοκιμάστε - ανοίξτε τους ορίζοντες σας στην μπύρα και δημιουργήστε την προσωπική σας άποψη για το "τι είναι ωραίο" και "τι είναι μούφα".

Καλωσορίστε στη ζωή σας την μπύρα, αποχαιρετήστε κλαίγοντας τους γραμμωμένους κοιλιακούς σας.